نامه‌ی علامه قرضاوی به نخست‌وزیر بنگلادش برای متوقف کردن احکام اعدام
علامه یوسف قرضاوی از شیخه حسینه نخست‌وزیر بنگلادش خواست شخصا برای متوقف کردن اعدام علما پادرمیانی کند. رئیس اتحادیه جهانی علمای مسلمان در نامه‌ای با عنوان "با نام امت اسلامی و با نام منافع کلان جامعه‌ی بنگلادش" خواستار متوقف کردن زنجیره‌ی شوم اعدام شد تا ملت بنگلادش قدرت و توان خود را برای آبادانی به جای ویرانی ذخیره کنند و راه وحدت و انسجام به جای ناسازگاری و همدلی به جای اختلاف در پیش گیرند.
متن نامه
جناب شیخه حسینه واجد نخست‌وزیر بنگلادش
سلام علیکم ورحمة الله وبرکاته؛
سلسله‌ی بازداشت‌ها و اعدام‌ها در حق علما و رهبران حرکت اسلامی در بنگلادش که روزگاری جزء وزرا و نمایندگان مجلس این کشور بودند موجب تأسف و ناخرسندی ما گردید. به ویژه این که این احکام پیرامون رخدادهایی صادر می‌شود که چهل سال از زمان آن می‌گذرد. مسلمانان در شرق و غرب این کره‌ی خاکی اعدام شیخ عبد القادر ملا ، شیخ قمر الزمان، شیخ علی احسن مجاهد محمد، سید صلاح الدین شودری وزیر پیشین و یکی از رهبران معارضه و نیز سهل‌انگاری پزشکی در حق استاد غلام اعظم امیر جماعت اسلامی و شیخ ابو الکلام محمد یوسف نائب امیر را که به مرگ‌شان انجامید به دقت دنبال کرده‌اند. علاوه بر این کسان دیگری از علمای بنگلادش و رهبران فکری هم هستند که حکم اعدام در حق‌شان صادر شده است یا منتظر صدور حکم هستند.
من از طرف خود و از طرف برادرانم در هیأت امنای اتحادیه جهانی علمای مسلمان و تمام اعضای اتحادیه خواستار مداخله‌ی شخصی جناب‌عالی برای متوقف کردن این اعدام‌ها و خفقان و سرکوب در کشور هستیم. من با نام اسلام و با شعار صلح و آشتی و با نام امت اسلامی و در راستای منافع کلان جامعه‌ی بنگلادش از شما می‌خواهم به این زنجیره‌ی شوم خاتمه دهید تا تا ملت بنگلادش قدرت و توان خود را برای آبادانی به جای ویرانی، برای وحدت و انسجام به جای ناسازگاری و برای همدلی به جای اختلاف ذخیره کنند. جناب نخست‌وزیر خداوند متعال ما را از پیامد این خون‌های ناحق در دنیا و آخرت بیم داده است و فرموده است: "أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا"[مائده:32].
هر كس كسى را -جز به قصاص قتل، يا [به كيفر] فسادى در زمين- بكشد، چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد.
"وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا" [نساء:93].
و هر كس عمداً مؤمنى را بكشد، كيفرش دوزخ است كه در آن ماندگار خواهد بود؛ و خدا بر او خشم مى‌گيرد و لعنتش مى‌كند و عذابى بزرگ برايش آماده ساخته است.
پیامبر اسلام در حدیث متفقی که به نقل از ابن مسعود در صحیح بخاری و مسلم آمده است می‌فرماید:
"أول ما يقضى بين الناس يوم القيامة في الدماء".
نخستین چیزی که در روز قیامت مورد حساب قرار می‌گیرد مسأله‌ی خون است.
امام احمد و نسایی از عبد الله بن عباس روایت کرده‌اند: "يجيء المقتول متعلقا بالقاتل، يقول: يا رب، سل هذا فيم قتلني؟"
مقتول در روز قیامت در حالی که قاتلش را محکم گرفته است نزد خداوند شکایت می‌کند: خدایا از این فرد بپرس چرا ما را کشته است؟
هم‌زبان با علمای امت اسلامی از شما می‌خواهم در سیاست‌هایی که به علمای شریعت ضربه می‌زند، جان‌شان را هدف قرار می‌دهد و آزاد‌ی‌هایشان را مصادره می‌کند جدا تجدید نظر کنید.
یوسف قرضاوی
رئیس اتحادیه علمای مسلمان