نامه‌ی سرگشاده‌ی دکتر علی محمد صلابی به قیس سعید رئیس جمهور تونس
بسم الله الرحمن الرحیم
رئیس جمهور محترم تونس جناب قیس سعید
سلام و درود خداوند بر شما باد
از شما و ملت شریف تونس به خاطر هم‌دردی با مردم لیبی در این شرایط بغرنج و در رویارویی با بحرانی که سال‌هاست بر این کشور سایه افکنده است تقدیر و تشکر می‌کنیم.
بسیار خرسندم که در این نامه‌ی سرگشاده برخی از اطلاعات مفید را در اختیار شما قرار می‌دهم نه فقط به خاطر تلاش‌های موفقیت‌آمیز شما در راستای ایجاد صلح در لیبی بلکه پیش از آن به خاطر درک وضعیت لیبی و راهکارهای صلح و ثبات در آنجا.
جناب رئیس جمهور
قبائل لیبی یکی از ارکان آشتی در این کشور است؛ خدای متعال می‌فرماید: "وأتوا البيوت من أبوابها" و به خانه‌ها از در [ورودى] آنها درآييد.
از شما به خاطر علاقمندی به صلح و سازش در لیبی تقدیر و تشکر می‌کنیم و این یک واکنش طبیعی نسبت به مردم تونس و در رأس آنها جنابعالی است. تشبیه مشکل در لیبی و ماهیت جنگ در آن به رخدادهای افغانستان و تلاش برای تشکیل کنفرانسی مانند کنفرانس قبائل افغانستان بر مردم لیبی صدق نمی‌کند و دلایل آن را در این نامه شرح خواهم داد. تجربه‌ی افغانستان نشان داده است که جنگ در آن تا امروز فرو نکاسته است در حالی که تجارب زیادی وجود دارد که فرهنگ مردم لیبی به صلح و سازش نزدیک‌تر است.
جامعه‌ی لیبی مانند هر ملت دیگری عناصر و جریان‌های گوناگونی دارد و فهم ماهیت سیاسی، قبیله‌ای، قرهنگی، فکری، منطقه‌ای، مدنی و قومی جامعه برای برقراری صلح در لیبی بسیار مهم است.
رئیس جمهور محترم قیس سعید:
این پیشنهاد فردی است که به لحاظ تئوری و عملی در مسائل صلح و سازش در لیبی سررشته دارد؛ با دو تجربه‌ای که در دو دهه‌ی گذشته داشتیم و با مطالعه‌ی تاریخ لیبی؛ به شما سفارش می‌کنم که پیش از درک ماهیت لیبی و راهکاری صلح در این کشور شتاب به خرج ندهید.
بدون شک قبائل یکی از ارکان صلح و سازش هستند؛ مردم قبیله به لحاظ فکری و فرهنگی به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه اول که شمارشان بیشتر است حامیان حکومت مدنی و دولت قانون و مدافع آزادی و استقلال قوه‌ی قضائیه هستند. گروه دوم حامی نظامی کردن حکومت هستند که شمار کمتری دارند اگر چه صدایشان بلندتر است و در حمایت از جریان‌ها ضد انقلاب بیشتر فعالند.
جناب رئیس
صلح و آشتی ملی در لیبی به چشم‌انداز داخلی و منطقه‌ای و بین‌المللی نیازمند است که کشورهای اتحادیه‌ی مراکش شامل تونس، الجزایر، مراکش و موریتانی پس از توافق با عناصر جامعه‌ی مدنی بر سر چشم‌انداز فکری و سیاسی و اجتماعی صلح آن را ترسیم کردهاند. قبایل و نهادهای جامعه‌ی مدنی و هیأت‌های مشهور مانند هیأت طرابلسی، برقائی و فرانی، شخصیت‌های نظام پیشین، رهبران انقلاب 17 فوریه، احزاب، محافل صلح در سطح ملی، رهبران و چهره‌های مطرح شهرها و شوراهای شهرها، نمایندگان مجلس، شوراهای کشوری و سازمان ملی نیز با این چشم‌انداز فکری و سیاسی و اجتماعی موافقت کردهاند و سهم خاصی به شورای عالی قضایی داده‌اند و نقش ملی آن را زنده کردهاند. همچنین نیروهای مسلح دو طرف درگیر و شهرهایی که در طی ارائه‌ی این چشم‌انداز در سطح داخلی و منطقه‌ای و بین‌المللی درگیر جنگ بودند آن را پذیرفته‌اند. تونس و همسایگانش در اتحادیه‌ی مراکش، با سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه‌ی اروپا و کشورهایی که به صلح در لیبی علاقمند هستند ارتباط دارند. بنابراین مشکل لیبی داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی است و مهم‌ترین کلید‌های آن فهم ماهیت لیبی است که تنها بر محور قبیله استوار نیست. در این کشور نسل جدیدی حضور دارند که به حکومت مدنی و ارزش‌های انسانی و مفهوم شهروندی باور دارند و به هویت لیبیایی و اسلامی و آداب و رسوم قبیلگی افتخار می‌کنند. اما این که راه حل را در دست قبایل قرار دهی در این صورت به قول معروف از در وارد خانه نشده‌ای.
با احترام فراوان برای جنابعالی و مردم محترم تونس
فرزند اتحادیه‌ی مراکش دکتر علی محمد صلابی
http://www.iumsonline.org/ar/ContentDetails.aspx?ID=10988